Sie befinden sich hier:

Echte Fastelovendsfreud!

Von Jupp Sieberichs

Mieje wolle oß freue, mieje wolle laache,
mieje wolle jecke Tön on Blödsinn maache,
mieje wolle schunkele, dangße, sprenge
on Fastelovendsledchere senge.
Freud eß net blus Fastelovend richtich,
die eß für et janze Laefe wichtich.
Nix kritt me jeschenk he op de Welt,
füje alles bruch me ene Brassel Jeld.
On Jeld, dat hamme bestemmp net emme,
de wenneste van oß en de Fennege schwemme.
Me kann sich jett koofe, dann on wann,
ävve me kann noch lang net alles han.
Doch Freud, dat eß et belleste watt et jitt,
weil me die ömesöns doch kritt.
Dröm wolle me oß freue, freue en Ihre
on des Joahr ens Fastelovend fiere,
wie me dat besher noch nie jedonn.
Mije wolle alle Daach erusse jon,
em Zoch, op de Strooß, en de Wiejetschaff, em Saal,
off verkleed oder net, dat eß janz ejal.
Ejal eß ooch, wie doll dat mije et driefe,
de Haupsaach ävve, - emme anständich blieve.
Wenn dann am Aischemettwochmorje
die Wiejet allmählich füre Fiereovend sorje,
dann jomme van de Thek bes bej oß Frau.
Die krieje mieje oß dann stell am Mau
on sare, - Frau, nu hür ens he,
ich han kene Fennek mie em Potmanee,
ich han vam dangße de Föß voll Bloare,
de Botz kapott, han Schweeß en de Hoare,
ich han de Jramm, kann kohm noch kalle,
han mich beede Knee kapottjefalle.
Am janze Hemp han ich kee Knöfje mie
on mich dont alle Knauche wieh.
Ävve de Haupsaach Frau, - kick mich ens ahn,
he an mie Häzz, do eß nix drahn.
Ich han metjemaat, dropp on de wieje,
ävve meng Moral, die hät nix jelieje.
Jeld jitt et nöj, - de Jramm jeht fott,
och die Knee send bald net mie kapott.
Doch hät die Moral ihsch ene Reß,
dat heelt net mie, dat eß jeweß.
On bej alle Freud he op de Eat,
dat wör de Fastelovend net weat!!!

Unsere Partner & Sponsoren

© 2024 KG Narrengarde Dürwiss e.V.